Αγαπητέ φίλε,
Ξέρεις ότι διαφωνώ με τις απόψεις σου, ειδικά τις χριστιανικές, αλλά θα σε υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου από το λιντσάρισμα των ηθικολόγων παραφράζοντας τον Βολταίρο…
Φίλε Κώστα, κανείς δεν θα συγχωρέσει την επιτυχία και την ευτυχία σου, εκτός και αν τη μοιραστείς μαζί του. Εσύ αποφάσισες να είσαι ευτυχισμένος και κρινόμενος, παρά δυστυχισμένος και συγχωρεμένος γι’ αυτό και σταυρώθηκες μόνος, ενώ το έγκλημα ήταν συλλογικό από τα πολύ ψηλά μπαλκόνια της εξουσίας μέχρι τα πολύ χαμηλά δωμάτια των υπηρετών της.
Ο θάνατος Κώστα είναι πάντα μοναχικός, η υποδούλωση όμως συλλογική. Κάπως έτσι το είπε ο μέγιστος Camus.
Η Έλλη Λαμπρίδη, η μοναδική Ελληνίδα φιλόσοφος και ερωμένη του Καζαντζάκη της δεκαετίας του 1930, έλεγε πως παραιτήθηκε από το κολλέγιο Αθηνών γιατί δίδασκε γυναίκες που προετοιμάζονταν για γάμο και τεκνογονία: «Δεν άντεχα να διδάσκω κορίτσια που θα γίνονταν καλές νοικοκυρές ή κυρίες της κοινωνίας ή ωραιοπαθείς γεροντοκόρες» λέει στο βιβλίο της «Νίκη».
Αυτός ο αναπαραγωγικός ρόλος στην γυναίκα δόθηκε για ύποπτους πατριαρχικούς λόγους εδώ και αιώνες, καταδυναστεύοντας με την ιεράρχηση των φύλων κοινωνίες που δημιουργούν εχθρούς εντός και εκτός τειχών. Παρά την οικονομική πρόοδο και τα φεμινιστικά κινήματα, η θέση της γυναίκας παραμένει στα υπόγεια της πολυκατοικίας με κατοίκους στο ρετιρέ μόνο άνδρες, δυστυχώς ακόμα και σήμερα. Η θέση της γυναίκας από το υπόγειο στους πιο ψηλούς ορόφους εξαγοράζεται με ύμνους λατρείας και τιμής προς τη μητρότητα που υπηρετεί άλλοτε ως σκλάβα και άλλοτε ως κυρία του κυρίου.
Αυτή τη λατρεία προς τη γυναίκα-μήτρα-μητέρα-μαμά έχουν αναλάβει οι θεραπαινίδες του ιερού που ονομάζεται «αγία οικογένεια» εδώ και αιώνες, με βοήθεια από τον πάγκο των αναπληρωματικών τις καθημερινές πρωινές εκπομπές που σερβίρουν καφέ, φαγητό και ευτυχία. Τρία σε ένα, όπου η δυστυχία απαγορεύεται δια ροπάλου, αλλά και με ποινές αποβολής από τα σαλόνια με τη μελωδία της ευτυχίας να συνοδεύει φωτεινά πρωινά και βοσκοτόπια όπου οι αγελάδες και τα αρνιά είναι πάντα χαρωπά.
Ο Πύργος έχει ήδη αποφασίσει πως οι δυστυχείς και οι μίζεροι αυτής της πολιτείας εξορίζονται, ενίοτε και φυλακίζονται εθελοντικά όπως στις πανδημίες. Μέσα σε αυτό το οργουελικό κλίμα, ο καλός γιατρός αποφάσισε να μιλήσει για την αναπαραγωγή χωρίς παραγωγή που’ ναι μια αλήθεια της Δύσης, και δική μας βέβαια.
Στο συνέδριο που κάνει κάθε χρόνο ο καλός επιστήμων, νόμισε πως η επιστήμη όταν λέει μια αλήθεια θα βγει το πόπολο να την χειροκροτήσει. Αντίθετα ξεσηκώθηκε το σύμπαν γιατί το σλόγκαν ήταν ολίγον αφελές, αφού έλεγε στη γυναίκα-Σάρα πως είναι Σάρα και χωρίς ελπίδες. Ξέχασε το σλόγκαν του Camus πως οι συμπολίτες μας ρωτάνε για να εγκωμιάσουμε το Εγώ τους και όταν απαντάνε θετικά είναι για να εισπράξουν χειροκρότημα και λατρεία από εμάς.
Αγαπητέ φίλε, ο φιλόσοφος γιατί είπε άραγε πως έχουμε την τέχνη για να σκοτώνουμε την αλήθεια…; Πρέπει να καταλάβεις πως το σύστημα – η αλλιώς ο Πύργος- θα σε φυλακίσει γιατί φώναξες μια αλήθεια, ίσως άγαρμπα, αλλά αλήθεια.
Το σύστημα αθώωσε τον εαυτό του που κατασκευάζει θήλεα και άρρενα με πρότυπα μια πατρότητα αφελή και μια μητρότητα ύποπτη για συναλλαγή, με την σκοτεινή πλευρά του Πύργου εξουσίας που έκτισε ο πατήρ και ο μονογενής,
Στις χώρες που οι γυναίκες μιλάνε ακόμα και δεν φοράνε μπούρκα, πάνω από τρεις στις δέκα δεν θέλουν τον ρόλο και το φωτοστέφανο της μητέρας ∙ το χαρίζουν στα αγόρια που εκείνες γέννησαν για να γίνουν ακρωτηριασμένα άρρενα. Διεκδικούν μια ελευθερία ζωής και ηδονών που σήμερα έχουν μόνο οι άνδρες, για λάθος λόγους αλλά υπαρκτούς και αναπαράξιμους.
Η θεϊκή αλήθεια «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» αγαπητέ Κώστα είναι βέβαιο πως δεν σε πάει στον παράδεισο. Αλλά και αν σε πάει, σε πάει για λάθος λόγους, για λίγες στιγμές ευτυχίας και θαυμασμού του κοινού που δείχνει να λατρεύει (υποκριτικά) την αθωότητα ενός παιδικού βλέμματος, ενώ γνωρίζει ότι από πίσω κρύβει το πιο ιδιοφυές τέρας επιβίωσης (desire machine): Τα παιδιά δεν γνωρίζουν το καλό από το κακό, απλά θέλουν και βεβαίως τα θέλουν όλα.
Αυτή η παγκόσμια αλήθεια σε καταδίκασε, γιατί δε μάσησες τα λόγια σου, ούτε στρογγύλεψες την άποψή σου πως οι γυναίκες ναι μεν έχουν δικαίωμα στην καριέρα, αλλά θα την θυσιάσουν για να έχουν την εύκολη μητρότητα ∙ γιατί την δύσκολη και ακριβή μπορούν να την έχουν (ο Marx το είπε ευγενικά: Ο παράς σε κάνει έξυπνο, πλούσιο, ψηλό και όμορφο ∙ σήμερα σε κάνει και μητέρα).
Οι θαραλέες αμαζόνες καταδίκασαν την άποψή σου, που ήταν η κορυφή του παγόβουνου μιας ροζ ιστορίας που αιώνες τώρα κάνει μια γυναίκα σχεδόν θεά, μονοδιάστατη αναπαραγωγική μηχανή, με τον άνδρα αφέντη να κουβαλά στις πλάτες του είτε ως Προμηθέας δεσμώτης τον παρά, είτε ως Οιδίποδας τις καταπιεσμένες από τη μάνα επιθυμίες για εξουσία.
Το σύστημα που ιδεολογικοποίησε την γυναίκα ως αναπαραγωγική ιδέα και μόνο, αφαιρώντας όλους τους άλλους σημαντικούς ρόλους, δεν το δημιούργησες εσύ Κώστα. Εσύ υπηρέτησες εν αγνοία σου βέβαια την κατασκευασμένη κοινωνικά επιθυμία για παιδιά, γιατί επιστημονικά δεν έχει αποδειχτεί ένστικτο κυοφορίας, πλην ως αντίδοτο στη ρετσινιά της γεροντοκόρης – που και πάλι κοινωνική κατασκευή του Πύργου είναι.
Αυτοί και αυτές που πήραν τα λάβαρα της καταδίκης μιας αλήθειας, έστω μισής και μισερής, να κοιτάξουν τον καθρέφτη που κατασκεύασε αυτό το τέρας το οποίο αναπαράγει ως μοναδική αλήθεια και ευτυχία την άποψη πως η γυναίκα είναι γελάδα που γεννοβολά και ως παραπροϊόν ενίοτε παράγει και γάλα.
Είδες όμως Κώστα, πως κάτω από τον σταυρό δεν σε πρόδωσε μόνο ο Πέτρος αλλά και όλα τα καλά παιδιά που ήταν «στον ύπνο σταυραητοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια»… Κουράγιο αδελφέ. Το σχέδιο του Πύργου θα καταδικάζει όποιον διαφωνεί, αλλά και όποιον συμφωνεί, φτάνει την καταδίκη να την βλέπουν οι άλλοι και να συμμορφώνονται…
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
