Κάποιοι ονομάζουν τον μήνα Μάϊο «κόκκινο». Προσωπικά με αίσθημα ευθύνης στις ρίζες μου, στην βαθιά ιστορία των προγόνων μου, στην μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρωπίνων ψυχών, θα επιλέξω να τον προσδιορίσω ως ΜΑΥΡΟ. Είμαστε στο κατώφλι μιας συγκλονιστικά κατάμαυρης επετείου: Ενός αιώνα από την αποφράδα ημέρα, από τις 19 Μάϊου του 1919, που ο Κεμάλ με τα στρατεύματά του προχώρησε στην γενοκτονία του Ποντιακού πληθυσμού.
Δεν χρειάζεται να γίνω κουραστικός με ιστορικά στοιχεία που μπορείτε να εντοπίσετε σε εγκυκλοπαιδικά συγγράμματα σε βιβλία, αλλά και στο διαδίκτυο. Δεν χρειάζεται να μιλήσω λεπτομερώς για τις θηριωδίες, που γνώρισε ο λαός μου. Ούτε χρειάζεται να επαναλάβω τις αυτοθυσίες των προγόνων μου και την ηρωική αντίσταση των αμάχων. Χρειάζεται, όμως, στην μνήμη τους, για να ελαφρύνω το χώμα που τους σκεπάζει να φωνάξω με όλη την δύναμη της ψυχής μου και με όση στεντόρεια φωνή μου έχει απομείνει: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ τον πολιτισμό που προσέφερε στην χώρα μου, ο Ποντιακός Ελληνισμός, με σχολές γραμμάτων και τεχνών, το φροντιστήριο στην Τραπεζούντα, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα θέατρα, την άνθηση στον πολιτισμό και την γλώσσα.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ την συμβολή των προγόνων μου στην οικονομική άνθηση της χώρας, αλλά και στην εθνική μας συνείδηση όταν και μετά από την άλωση της Τραπεζούντας από τους Οθωμανούς ήταν στυλοβάτες και ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ την ηρωική στάση των άδικα θυσιασμένων ψυχών, ώστε να συμβάλλουν στην διάδοση του Χριστιανισμού και να κρατήσουν αναμμένη τη λαμπάδα της πίστης μας , ως σύγχρονοι νεομάρτυρες.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ τον ξεριζωμό, τις κακουχίες, την αποκοπή μεγάλης μάζας με προορισμό τη Ρωσία και το μεγάλο όνειρό τους είτε αυτοί, είτε οι απόγονοί τους, να επιστρέψουν κάποτε στα Ιερά Χώματα τούτης της χώρας. Αυτοί, που σήμερα από ορισμένους ανεγκέφαλους κι ανιστόρητους αποκαλούνται «Ρώσοι», χωρίς ντροπή κι όνειδος.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ την γενοκτονία των Ποντίων που ως Πόντιος, απόγονος κι άνθρωπος τιμώ, όπως τιμούν η Κύπρος, η Αρμενία, η Σουηδία, η Ρωσία, η Αυστρία, η Αμερική, η Ολλανδία, η Αυστραλία, η Διεθνής Ένωση Γενοκτονιών και δεν θα ξεχάσω ποτέ, ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου μέχρι να εξαφανιστεί από τούτο τον πλανήτη αυτό το ηρωϊκό DNA.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ότι το θυσιασμένο αίμα τους, τρέχει στις δικές μας φλέβες. Θα προσπαθήσουμε να ζήσουμε εμείς μέσα από την μνήμη των αδελφών και συγγενών μας Ποντίων. Τους ευχαριστούμε για όλα και μακάρι η θυσία τους να γίνει ορόσημο, έναν αιώνα μετά, για μια καλύτερη ΕΛΛΑΔΑ.
Χρήστος Π. Ηλιάδης
